Abstract

A growing ethnographic literature demonstrates the mundane practices through which both the state and sovereignty are performed. This article asks at what point such performances succeed or where they may fail, even for those enacting them. The article builds on long-term research in an unrecognized state, the “Turkish Republic of Northern Cyprus,” which is often called a pirate or pseudo-state and which has undergone several decades of international isolations. Since the early 2000s, however, Turkish Cypriots have experienced the closer integration of their “state” into the global economy and transnational institutions. This has resulted in international engagement with their “state” that has made it appear more “real,” even as, paradoxically, citizens have developed their own pervasive discourse of pseudo-ness. The article uses examples of engagement with the unrecognized entity to show how, in the context of globalization, citizens learn, in their daily lives, to perform their state as a “state,” persistently calling attention to the made-up nature of their sovereignty claims. The article develops the concept of the unbecoming to refer to entities that are foreclosed from their inception, as well as the unsuitable or unfitting form that such entities acquire when certain desires are always already impossible.

Özet

Her geçen gün artan sayıda etnografik literatür, devlet ve egemenliğin günlük pratikler aracılığıyla gerçekleştiğini göstermektedir. Bu çalışma, bu tip performansların hangi noktada başarılı olup hangi noktada başarısız olabildiğini sorgulamaktadır. Bu makale, sık sık korsan veya sahte devlet olarak anılan ve uzun yıllar birçok izolasyona tabii tutulmuş, tanınmamış bir devlet olan “Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti”nde yapılmış uzun dönemli bir araştırmayı zemin olarak almaktadır. Ancak 2000’li yılların başından beri Kıbrıslı Türkler “devlet”lerinin küresel ekonomi ve transnasyonal kurumlarla daha yakın bir entegrasyon yaşadığına şahit olmaktadırlar. Bu gelişme, paradoksal bir şekilde vatandaşların yaygın bir halde kendi “uyduruk devlet” söylemlerini geliştirmiş olmalarına rağmen, “devlet”lerinin uluslararası angajmanlara girmesiyle daha “gerçek” bir görüntü yakalamasına neden olmuştur. Bu çalışma, küreselleşme bağlamında tanınmamış bir entite ile kurulan ilişkilerden örnekler vererek, vatandaşların nasıl bir taraftan ısrarla kendi egemenlik iddialarının uyduruk yapısına dikkat çekerken diğer taraftan günlük hayatlarında “devlet”lerini “devlet” olarak icra etmelerini göstermeye çalışacaktır. Bu makale “oluşamayan” tanımıyla, bazı arzular her zaman ve hali hazırda imkansız olmasına rağmen bazı entitelerin başlangıçtan mümkün olamayan, ayrıca uygunsuz, uymayan bir yapıya sahip olduklarını kastetmektedir.

Keywords

sovereignty; de facto; performance; performativity; camp; Cyprus; egemenlik; performans; performatiflik; Kıbrıs